Madrid

Het ezelsbruggetje voor onze kinderen om de hoofdstad van Spanje te onthouden, is dat ik er gewoond heb - dus daar staat Ma voor - en drid wordt het Twentse drit: poept. Ma poept dus. Werkt altijd, zo'n viezig ezelsbruggetje ;-)

Maar goed, we zijn dus in Madrid een paar daagjes, en ik vind het helemaal leuk om 'mijn' stad aan Jan Paul en de kinderen te laten zien. Wat is er veel veranderd, en wat is het nog precies hetzelfde als 20 jaar geleden! We hebben een grote wandeling door de stad gemaakt, langs de Puerta del Sol (waar de kinderen op zoek moesten naar de beer), langs de Plaza Mayor (waar we Filips III hebben bewonderd en Juup met Mickey Mouse op de foto ging) en langs... de grote boekenwinkel van de Corte Inglés, waar de kinderen zichzelf moesten vermaken omdat papa en mama boeken gingen scouten.

Lekker tapas gegeten en 's avonds naar een flamencoshow - wat is dit leven in de grote stad totaal anders dan de rust en de teruggetrokkenheid van de campo, het buitengebied! Wel leuk om deze balans ook nog even te hebben.

Dieren V

De dieren die niet op de foto staan, maar we wel op onze berg of in het dorp hebben gezien mogen we natuurlijk niet vergeten: een vos, wilde berggeiten, vleermuizen en vooral veel, hele lieve, vrolijke zwaluwtjes (die af en toe over ons zwembad scheerden om wat te drinken!).
Dieren die we niet hebben gezien, maar 's nachts wel hebben gehoord of waarvan we de uitwerpselen hebben gezien (zelfs een keer in de slaapkamer, toen mijn ouders 's nachts de tuindeur open hadden laten staan terwijl ze daar sliepen!): wilde zwijnen, herten, en diverse knaagdieren.
Qua insecten viel het alleszins mee, in het begin hadden we veel wespen maar later niet meer, en later af en toe een mug.

Jan Paul is jarig!

Vandaag is de verjaardag van Jan Paul. We hadden het gisteravond na de voorstelling al even gevierd met een aantal vrienden na de voorstelling, maar nu is dan de echte dag aangebroken. Helaas zijn alle kinderen nog in diepe rust en moet er vooral ingepakt worden en een deadline gehaald worden!

Maar Jan Paul, hier is dan je verjaardagscadeau: de blog, stiekem speciaal voor jou bijgehouden. Jij bent bij ons altijd degene die de reizen regelt, en dat doe je op een geweldige manier.


Het is ongelooflijk hoe bijzonder deze reis is geworden, het ene toeval na het andere maakte onze tijd hier in Spanje onvergetelijk. Van tevoren hadden we toch niet kunnen bedenken dat Saffier en Juup zo met hun neus in de boter zouden vallen met het dansen. We hadden niet kunnen weten dat Casares zo'n bijzonder dorp is, uniek in Andalusia (dankzij de sterke communistische invloed in het dorp, grappig genoeg). We hadden niet kunnen raden dat de schermclub gerund zou worden door een gevierd schermer, die eigenhandig een schermmuseum opzette dat geopend zou worden terwijl wij hier waren. We hadden niet kunnen weten dat de meeste dorpen géén zomerschool hebben. We hadden niet kunnen weten dat Casares, ook al ligt het maar 10 minuten rijden van het strand, totaal niet toeristisch is en dat de feesten echt voor het dorp zelf zijn. We hadden niet kunnen weten hoe ontzettend aardig en behulpzaam de mensen hier zijn. We hadden zelfs niet kunnen weten hoe goed het zou gaan met werken hier.

Het was altijd al mijn droom om een paar maanden door te brengen in Spanje, en echt te integreren in een dorpje. Mijn droom is helemaal uitgekomen, en meer dan dat, dankzij het feit dat jij je intuïtie volgde met dit huis, en je plan om hier naar toe te gaan doorzette. Dankjewel! We wensen je een fijne verjaardag - we houden van je.

Uitzicht

Het uitzicht van ons huis hier is werkelijk spectaculair. Op een heldere dag kijk je, voorbij Gibraltar, diep Afrika in. Vreemd genoeg was echter, telkens als we bezoek hadden, Afrika en meestal ook Gibraltar, gehuld in een dik wolkendek. Daarom hier als bewijs ons uitzicht, klik op de foto om 'm vergroot te openen:

Aan het werk

Na de eerste problemen met het verkrijgen van een internetverbinding bleek het werken hier geweldig te gaan. Elke ochtend zetten we onze computers op de tafel in de serre, hielden we via Skype contact met Nederland en konden we gewoon doorwerken alsof er niks aan de hand was. Dit hadden niemand twintig, vijfentwintig jaar geleden toch kunnen bedenken?


Tijdens de 10 weken dat we hier waren hebben we maar liefst drie nieuwe producten geïntroduceerd (althans, de derde wordt morgen geïntroduceerd) en alles verliep vlekkeloos. Ik heb wel minder geschreven dan ik van plan was - je neemt jezelf mee natuurlijk, en waar ik in Nederland moeilijk de tijd en ruimte voor kon wisten is hetzelfde hier in Spanje. Ik heb dus geen boek afgeschreven, maar aan één boek heb ik erg veel geschreven en dat is dan ook bijna af.

Voor de nieuwsgierigen, onze nieuwe producten zijn:

Het intuitieven gezin, klik hier

Ik voel me goed luistercd, klik hier.

En de dvd "Money, and the law of attraction" van Esther en Jerry Hicks (plaatje en link nog niet beschikbaar!), die op 1 augustus geïntroduceerd wordt en rond 20 augustus uitkomt.

De voorstelling

Saffier:



Juup:



In verband met de belichting lukten de foto's niet zo goed. We hopen binnenkort de filmpjes van de voorstelling online te hebben!

Feria de Casares

De Feria is het dorpsfeest, en Casares heeft haar Feria altijd in het laatste weekend van juli. De woensdagavond voorafgaand aan de Feria, die van donderdag tot en met zondag duurt, is er de voorstelling van de dansschool. Een geweldig spektakel, met live muziek en prachtige dans. Erg leuk om te zien hoe de allerkleinsten op het toneel staan, en een lust voor het oog om de volwassen meiden te zien dansen.
Saffier en Juup waren er na twee maanden hard trainen helemaal klaar voor! Hier zie je ze eerst nog op de foto met hun leraressen, en daarna met mij in mijn Flamenco-outfit:

De laatste dagen

De zomerschool eindigde met een pyjama-party op school, maar Saffier en Juup gingen niet vanwege de repetities voor de Feria. Hier zie je Rhuben met vriendje Tom, die hun kamp hebben opgeslagen in de gymzaal:

Langzaam maar zeker moeten we hier afscheid nemen van al onze vrienden. We waren hier naartoe gekomen mede voor het Spaans van de kinderen. Hun Spaans is inderdaad verbetert, maar hun Engels is echt met sprongen vooruit gegaan: de vriendjes die ze hier gemaakt hebben zijn toch vooral de buitenlandse kinderen, vooral Engels en een paar Nederlands. Ik denk niet dat het gemak is, want de buitenlandse kinderen hier gaan ook meer met elkaar om dan met de Spaanse kinderen, hoewel ze ook gewoon Spaanse vriendjes hebben. Ik begrijp nu veel beter de integratieproblematiek in Nederland - het blijft toch een kwestie van soort zoekt soort. En het is veel moeilijker om je ergens in te passen als er meer van jouw eigen soort zijn, dan zoek je die toch eerder op. Daarnaast speelt hier natuurlijk mee dat de dorpsbewoners hun hele leven alleen in het dorpje hebben gewoond, al vele generaties lang, en de buitenlanders vaak de wereld hebben afgereisd en andere opleidingen hebben. Hoe dan ook, het zorgde er wel voor dat wij snel mensen leerden kennen hier en een aantal leuke vriendschappen hebben gemaakt. Toen ik naar Twente verhuisde heeft het mij jaren gekost om leuke vriendschappen te maken, en dat weerhield me er ook altijd van om weer te verhuizen. Maar hier zoeken de buitenlanders elkaar op en dat maakt het erg gemakkelijk.

Accent
Toen ik net in Twente kwam had ik veel moeite om het Twents te verstaan. Het was niet alleen het accent, er waren ook totaal andere woorden: glip betekent snee of wond, lichtjes aan een broek zijn bretels, zo leerde ik. Pas na jaren lukte het me om alles goed te verstaan. Andalusia is vergelijkbaar met Twente. In Madrid heb ik mijn Spaans geleerd, en daar spreken ze ABN-Spaans. Toen ik voor het eerst met de moeders bij de dansles van Juup zat te wachten, tolde mijn hoofd: ik verstond er helemaal niets van! Ze kletsten razendsnel en ook nog allemaal door elkaar heen. In de tweede week kwam de tuinman uitleggen hoe we het zwembad moesten schoonmaken. Hij gebruikte een woord dat ik niet kende, en toen legde hij het uit door het mij te tonen: een borstel.
"Oh, een cepillo!" zei ik.
"Ja, dat is zo'n bekakt Madrileens woord," sprak hij, "dat gebruiken we hier niet hoor!"
Het leek wel Twente ;-)

Het moeilijkst vond ik te wennen aan het feit dat ze hier de s-en aan het eind van een woord inslikken. Zo moesten we afgelopen zaterdag naar het naai-atelier voor de jurken van Saffier en Juup. Dat was in La Linea, een stadje voor Gibraltar. De naaister had me duidelijk de straatnaam gegeven; Rio Rosa. Ik herhaalde het nogmaals, en zij zei nog een keer luid en duidelijk: Rio Rosa. Kon geen misverstand over bestaan. Dacht ik.
Want toen ik op Google de routebeschrijving wilde uitprinten, kon Google Calle Rio Rosa (calle is straat) niet vinden. Ten einde raad besloot ik de plattegrond van het stadje te vergroten en gewoon systematisch alle straatnamen te doorkammen. En ja hoor, daar was ie: Calle Rios Rosas.

Dieren IV

In ons huis had zich een nest verschanst van een dier waar het woordenboek geen Nederlandse vertaling voor heeft, behalve "soort horzel". Ze maken oersterke huisjes - onze hulp zei dat ze sterker zijn dan cement en steviger dan mensenhuizen - waar de larven in groeien. Zodra de larven uitkomen, breken ze uit hun omhulsel weg en vliegen ze vrij. Hier zie het huisje dat we van ons plafond hebben getrokken, je ziet aan de vorm waar er nog larven zitten:

Hierboven zie je zo'n opengebroken larve-omhulsel.
De beestjes zelf zien er angstaanjagend uit, hoewel hieronder op de foto hij er erg mooi uitziet. Ze zijn ongeveer 2 vingerkootjes lang, en twee stengels waarvan we denken dat het een soort benen zijn, hangen onder hun lijf naar beneden als ze vliegen. Op de foto zie je een dode, en daar heeft hij die lange benen helaas opgevouwen. Je kunt zien dat hun lijf uit twee delen bestaat, verbonden door slechts een dun geel stengeltje. Dat ziet er heel raar uit als ze vliegen. Ze hebben een grappige krulsnor en hun steek schijnt ontzettend pijn te doen. Verwijderen die boel dus!
We zitten natuurlijk in het buitengebied en daar zijn veel roofvogels. Wat hier veel voorkomt zijn gieren. In het westen vinden wij gieren altijd maar vieze, enge beesten, omdat ze de kadavers van reeds dode dieren opeten. Maar in veel natuurreligies zijn gieren erg spiritueel, omdat ze de brug vormen van het leven op aarde naar het leven in het hiernamaals, en omdat ze zo nuttig, juist doordat ze de kadavers opruimen. Gieren zijn, voor zover wij weten, de enige roofvogels die in groepen leven. Ze cirkelen boven een kadaver, en gaan dan één voor één naar beneden om er van te eten. Er worden hier speciaal voor de gieren kadavers neerlegd op bepaalde voedingsplekken. Hieronder zie je zo'n troep gieren, vlakbij ons huis. Laatst vloog er eentje recht over ons huis en konden we 'm geweldig goed bekijken, helaas konden we dat niet fotograferen.

Hier nog een plaatje van een aasgier uit Wikipedia:

Passen voor de feria

Saffier en Juup krijgen hun jurk voor de feria aangemeten:



En dit is het resultaat:

Opening van het schermmuseum

Net toen ik dacht dat ik klaar was met naaien, werd Rhuben gevraagd om mee te doen aan de opening van het Museo de Esgrima (schermmuseum) - in middeleeuwse kleding. Voor het eerst in mijn leven heb ik - op de hand - mouwen in een hemd genaaid. Het resultaat mag er wezen (of het ligt aan het knappe model):

De demonstratie ging geweldig, Rhuben en zijn vriendje Eduardo maakten er een mooie show van:

Aan het eind van alle demonstraties was er nog een wedstrijd tussen Rhubens schermmeester, die ooit voor Spanje in het Olympisch team zat, en de voormalig kampioen van Engeland (ik geloof dat ie Paul Holden heette of zoiets):

Opa en oma op bezoek II

Ook de andere opa en oma kwamen gezellig bij ons op bezoek. We genoten lekker van het zwembad, ze kwamen mee kijken naar de danslessen en oma tekende weer heel veel kleurplaten voor ons (omdat we hier geen printer hebben waren we daar erg blij mee!). Opa ging lekker voorlezen en samen met ons een puzzel maken:
We hebben bij hetzelfde restaurant gegeten als met de andere opa en oma, en daar ook allemaal leuke foto's gemaakt:
Opa en oma kwamen met de trein uit Madrid, en ze gingen ook met de trein terug. We brachten ze naar het station in Ronda (ongeveer een uurtje rijden). Na afloop gingen we nog even winkelen, omdat we wisten dat er in Ronda een leerwinkel was, en Rhuben een mooie leren riem wilde voor bij z'n Middeleeuwse pak (zie bovenstaande post!). En toen kon mama het niet laten... in een toeristenwinkeltje zag ze een prachtige flamenco-rok en die moest ze hebben! (foto nog niet beschikbaar)

Toen opa en oma er waren kreeg onze auto een lekke band, die papa gelukkig binnen 10 minuten (!) wist te verwisselen. Maar hier kijkt hij nog twijfelachtig in de handleiding van de auto:

Dieren III

Rhuben, Saffier en Juup vorderen zo snel met paardrijden, dat zij al regelmatig buitenritten maken. Vandaag maakte Rhuben met zijn vader en Jo, de paardenmevrouw, een prachtige rit. Hier zie je hem door de rivier galopperen:

Op de boerderij van de paardenmensen Ian en Jo zijn heel veel dieren. Dit biggetje is net 2 weekjes oud, zijn twee broertjes zijn helaas overleden (eentje was aangevallen door een hond, heel zielig).

Onze grote dierenvriend Rhuben heeft altijd wel ergens een dier zitten. Is het niet een paard onder z'n billen, dan is het wel een kip op z'n schouder. Mislukte piraat, noemde hij zichzelf hier:

Uitvoering op de Mercado Medieval

Alles is klaar: al het naai- en knutselwerk is af, de schoenen zijn gekocht, en Saffier en Juup zijn er helemaal klaar voor:


Maar eerst moet er nog geschminkt worden:
Juup poseert nog even met haar vriendinnetjes Sophie (Engels), Lois (Engels) en Puck (Nederlands):

Het begint allemaal met een grote optocht van alle kinderen naar het kasteel, helemaal boven in het dorp.

Halverwege, bij de fontein, werd er ook nog even kort gedanst, maar de grote uitvoering was bij het kasteel. In een prachtige entourage dansten ze de sterren van de hemel:

En toen het donker werd kwam er nog een vuurshow:

Dieren II

Krekel

Vogeltje dat de glazen serre niet meer uitkwam, Rhuben ving hem en liet hem buiten weer vrij:

Deze griebel ziet er niet alleen eng uit, hij is het ook. Hij is ongeveer zo lang als een volwassen hand, en met die uitstekels achteraan kan hij zo venijnig steken dat je er mee naar de dokter moet. We vonden hem in onze badkuip, waar hij gelukkig niet uit kon ontsnappen. Dachten we. Jan Paul draaide zich om om een lading toiletpapier te pakken, en toen hij zich terugdraaide was ie verdwenen! We denken dat hij de afvoer in is gedoken, maar die nacht heb ik niet lekker geslapen...

Klein krabbetje, en een iets groter krabbetje (beneden).

Aapjes op Gibraltar

Op de woensdagmiddag hebben de kinderen, in tegenstelling tot in Nederland!, geen activiteiten. Dus we besloten rond een uur of zes naar Gibraltar te rijden, een half uurtje van ons vandaan. Dat was een goede beslissing, want na zessen was de toegang tot het natuurgebied bovenop de rots gratis (anders waren we ruim 30 euro kwijt geweest). Terwijl de aapjes net zo enthousiast waren!