Alhambra Granada

Het is tijd voor het bezoek aan het Alhambra, een prachtig complex, oorspronkelijk gebouwd door de Moren. Ook Karel V heeft er een kasteel neer laten zetten. Maar het kasteel dat je achter ons ziet is van de moren:

Er is ook een prachtig paleis, waar we een Nederlandse fotografe bereid vonden een foto van ons te nemen. Eindelijk eens met z'n vijfjes op de foto!
Binnen in dat paleis is een geheime plek, waar de meeste toeristen langslopen omdat er niets bijzonders te zien is. Maar als je in een hoek van dat zaaltje gaat staan, en iemand anders in een andere hoek fluistert iets richting muur, dan hoor je dat luid en duidelijk. Een telefoon avant la lettre dus! Jan Paul geloofde er niets van en wilde het eens uitproberen. Alle kinderen stonden in een eigen hoek, en hij in de laatste. Hij fluisterde heel zacht: "Wie dit hoort krijgt 5 euro!" Binnen 1 seconden stonden er drie kinderen met hun hand opgehouden naast hem!
Het complex kent ook een grote toegangspoort. Dat moest Rhuben natuurlijk even proberen:

Churros

Rhuben kan ze ook errug goed klaarmaken, maar we wilden ook eens in een echt Spaans restaurantje churros met chocolademelk ontbijten...

Córdoba

Voordat we in Spanje aankwamen hadden we ons voorgenomen om elke week een uitstapje te maken. We hadden een ambitieus wensenlijstje: naar de dolfijnen, naar Afrika, naar Sevilla, Córdoba en Granada, naar Ronda, naar Jerez de la Frontera en Cádiz...

Maar tot nu toe zijn we alleen nog maar in Ronda geweest. Gelukkig komt daar vandaag verandering in: we bezoeken de prachtige mezquita (moskee, waarvan het binnendeel is omgebouwd tot Kathedraal), één van mijn meest favoriete gebouwen op aarde (zo niet mijn allerfavorietste). Na Córdoba rijden we door naar Granada, waar we een nachtje zullen blijven slapen en de volgende dag het Alhambra zullen bezoeken.

Dit is waarom de mezquita zo prachtig is:

Rhuben staat in de krant!

Eduardo, en Olatz, een jongetje en een meisje op Rhuben's schermclub, zijn in hun leeftijdscategorie (de eerste 10-, de tweede 12-) kampioen geworden van heel Spanje! Dat moet natuurlijk in de krant, en de fotograaf wil graag een foto maken van alle kinderen. Daar hoort Rhuben natuurlijk ook bij:

Je herkent 'm zo met zijn lange haren! (We zijn al een paar weken bezig hem naar een kapper te slepen, maar hij zegt dat als zijn haren afgeknipt worden hij al zijn kracht verliest...)

Opa en oma op bezoek

Opa en oma Enschede zijn het afgelopen weekend op bezoek geweest, en dat betekende voor ons het eerste echte vakantieweekend: we hebben heerlijk aan het zwembad gehangen, gebarbecued en gezellig gekletst. Jan Paul en ik kregen heerlijk de gelegenheid om samen een avondje uit te gaan. Dat begon al goed; we belanden in een chiringuito (beachbar) die pal op de wind stond. Na een drankje bliezen we de aftocht, en reden we door naar een andere plek met allemaal leuke restaurantjes. Het was daar echter overval, en pas na een kwartier rijden vonden we een parkeerplek. We stapten uit de auto en ik wilde mijn tas pakken... maar die was ik bij de chiringuito vergeten. Teruggereden, weer het hele stuk over het strand gelopen en gelukkig was de tas er nog. We besloten niet terug te gaan naar het drukke plekje. Inmiddels waren we zo uitgehongerd dat we de eerste de beste tent binnengingen: een indiaas restaurant. Niet bepaald mijn droomrestaurant hier in het culinaire Andalusia, maar gelukkig was het wel lekker...

Opa en oma verschenen in hun grote camper. We waren bang dat die camper onmogelijk bij ons de berg op zou komen, maar mijn schoonvader is niet voor een kleintje vervaard. Bovendien bleek de motor van de camper tien keer sterker dan die van ons bakkie, dus uiteindelijk reed hij met gemak de berg op. Op ons parkeerplaatsje was gelukkig ruimschoots plek. Ze bleven vier dagen en we vonden het allemaal jammer toen ze weer gingen...

Dieren

Overal hier zijn dieren om te bestuderen. Wij volgden onder andere deze mieren die een dode wesp recht omhoog over de muur aan het slepen zijn:
Rhuben, Saffier en Juup zitten hier ook op paardrijden. Eerst moeten de paarden uit de wei gehaald worden:
Daarna kan er gereden worden:

Shopaholic

Nadat we de film hebben gezien, ben ik Saffier en Juup nu het boek van Shopaholic aan het voorlezen (in mijn geheugen was ie grappiger, maar goed, de kinderen vinden het leuk). En hier in Spanje moet natuurlijk ook geshopt worden - we hadden al maanden geen kleren gekocht om alles op te sparen voor Spanje. Hier tonen Saffier en Juup een van hun nieuwe setjes:

Schermen

Eindelijk hadden we de schermclub van Estepona te pakken gekregen. Rhuben ging vol verwachting met z'n floret en z'n schermtas naar de les. Hij maakte zijn tas open om zijn schermkleding te pakken, en toen rolden daar uit... 4 meisjesbikini's...

Estepona is een klein stadje vlakbij Casares, maar de schermclub is toevalligerwijs één van de betere van Spanje. De maestro (meester) heeft in het Spaans Olympisch Team geschermd. Er wordt hier, in tegenstelling tot onze schermclub in Hengelo, op degen geschermd (die floret is dus voor niks de halve wereld afgereisd!), compleet met electrische aansluiting om geraakte stoten te meten. Rhuben zit in een leuk klasje, en na de les willen alle kinderen nog een keer met hem schermen.

Hij krijgt een bandana van de club, cool he?

12 - Digital Natives

Tja, het maakt ook eigenlijk niet meer uit waar je woont, je kunt gewoon met je vriendjes en vriendinnetjes blijven spelen. Ze kunnen alleen niet mee het zwembad in...

11 - Over dromen die niet uitkomen en natte zonen

Ik heb een flinke stapel leeswerk meegenomen. De eerste twee weken vind ik - eerdere ervaringen indachtig waarbij ik vol goede moed meerdere lijfige volumes de halve wereld oversleepte in de veronderstelling dat ik ze allemaal zou lezen, en onderweg ongetwijfeld nog meer boeken zou moeten kopen, om uiteraard met diezelfde lege stapel weer huiswaarts te keren - dat ik dóór moet lezen. Mijn schoonouders komen halverwege en dan kan ik ze mooi een stapeltje gelezen boeken mee geven.

Ik lees er inderdaad flink wat die eerste weken - maar Jan Paul zal ze allemaal uitlenen aan Nederlandse mensen hier, zodat mijn schoonouders uiteindelijk zonder onze boeken weer zullen vertrekken.

Mijn droom om de boeken staand in het zwembad te lezen komt niet helemaal (of eerder: helemaal niet) uit - die eerste weken is het daar nog te koud voor. Begrijp me niet verkeerd, het weer is heerlijk, maar het is nog niet zo warm dat je in het zwembad kunt stilstaan zonder carne de gallina (kippevlees, zeggen de Spanjaarden, in plaats van kippevel) te krijgen. De reden voor het volkomen mislukken van mijn droom is mijn zoon.

Want ondertussen heeft Rhuben een nieuwe habitat gevonden - en zien we van hem alleen nog maar zijn rug en het opspetteren van een onuitputtelijke hoeveelheid waterdruppels.


Al dan niet gewapend met duikbril en snorkel spendeert hij aanzienlijke delen van de dag in het zwembad - en grijpt hij elke kans aan om zijn lijf in het water te laten plonsen: vlak voor het eten nog even, tijdens het eten nog even, na het eten nog even - waarna hij vervolgens door zijn vader voor straf - vanwege het vele weglopen tijdens het eten - nog eens het zwembad ingekieperd wordt.

10 - De Sevillana dansen

Die flamenco-lessen zijn werkelijk een genot om naar te kijken en ik vind het dan ook helemaal niet erg om twee uurtjes achter elkaar in het zaaltje te zitten.

Sterker: ik word jaloers! Ik wil ook van die schoenen en rokken en lekker vrouwelijk dansen!

Ik vraag me af waarom de volksdans hier zo populair is - afgezien van die mooie schoenen en rokken en die sexy moves. Waarom willen we in Nederland telkens weer wat nieuws? De meisjes hier zijn trots dat ze in de voetsporen van hun ouders treden en niemand die zegt: "En nu iets nieuws."

Op vier-jarige leeftijd beginnen ze met lessen in de traditionele dans de Sevillana en daar gaan ze hun hele jeugd meer door - en ze blijven het leuk vinden om de dans tot in z'n perfectie te leren.

Hoe jong ze ook zijn, die Spaanse meiden hebben één ding meteen onder de knie: de nonchalence waar ze mee dansen, in de wetenschap dat ze 't goed, zonder arrogant te zijn. Geen lachje kan - mag - er vanaf. Het is hier tenslotte een serieuze zaak, dat dansen.

Ik hoop dat ik binnenkort een filmpje van Saffier en Juup kan laten zien, maar hier volgt vast een kort voorbeeldje van de Sevillana:

9 - De ruitjestas

De ruitjestas is opgedoken. Maar waar zijn dan toch de bikini's?

8 - Huisdieren

Ja, we missen ons kleine hondje nog steeds. Maar gelukkig (?) hebben we hier ook genoeg huisdieren in en om het huis:

Er zijn heel veel hagedissen. We vinden het heerlijk ze te vangen en de eerste paar dagen hadden we een terrarium gemaakt om ze in te houden. Dan gaven we ze water, via een druppel op onze vinger en dan likten ze dat op. We moesten sprinkhanen enzo vangen om ze te eten te geven. Maar het werd te warm in het terrarium dus hebben we ze allemaal weer vrijgelaten.

Deze slang vonden we op de oprit. De slangen hier zijn niet gevaarlijk. Deze hier deed net of ie dood was. Hij bewoog een klein beetje toen we gingen praten. Toen gingen we weg, een halve minuut later kwamen we terug en toen was ie al een heel stuk verder. Toen riepen we roepen en toen spurtte de slang weg, tussen de rotsen.

Deze reuze-sprinkhaan is zo groot als de hand van Juup. Er zijn er een paar in de tuin. Maar we hebben ze nog niet zien springen. Er was er ook een keer eentje in het zwembad beland. Die hebben we natuurlijk gered.

Deze superdikke pad, bijna zo groot als het hoofd van Juup, stond op een avond voor onze deur. Maar niemand wilde 'm kussen om te kijken of het een prins was!

Ja, dit is echt een schorpioen. En hij zat echt op ons terras. De schorpioenen hier zijn gelukkig niet dodelijk. Maar een beet schijnt wel heel erg pijn te doen en je moet naar de dokter. Op zich vertonen ze zich niet op plekken die bewoond worden, maar omdat dit huis een tijd leeg stond heeft hij hier zich waarschijnlijk genesteld. We hebben 'm echter niet laten leven - hij was heel snel dood omdat hun lichaam heel slap is. Vandaar dat ze natuurlijk zo'n gevaarlijk wapen hebben ontwikkeld. Zie je die gele bobbel aan het eind van zijn staart? Dat is de gifzak.

We hebben al een paar dode muizen uit ons zwembad moeten vissen. Ze kunnen wel zwemmen, maar ze komen het zwembad niet meer uit. Dus elke ochtend start met een grondige inspectie van het zwembad! Deze muis kwamen we tegen op ons terras, en om aan ons te ontkomen sprong hij het zwembad in. Niet zo slim, want met het schepnet hadden we 'm natuurlijk zo te pakken. Maar hij klom zo het schepnet uit en sprong weer in het water! Toen pakte Rhuben 'm met z'n hand. Hij beet, maar gelukkig niet door. Na een paar foto's hebben we 'm helemaal naar de rand van de tuin gebracht, en daar weer losgelaten.

En nee, wees maar niet bang, er zit heel veel chloor in het zwembad!

7 - Escuela

Onze lessen gaan hier gewoon door. Maar wel met een geweldig uitzicht!

Eindelijk weer ingeplugd... na het dramatisch trage (en dure) inbellen via de dongle hebben we eindelijk een 3g abonnement (en dat had heel wat voeten in de aarde). Dat we er af en toe uitgegooid zullen worden (o.a. een paar minuten voordat ik mijn radioprogramma op de maandagavond presenteer), dat 3g er af en toe uitligt en we op 2g (veel trager) over moeten, of dat de computer de dongle ineens niet herkent nemen we maar voor lief!

6 - Verdwenen

Waar oh waar zijn toch de bikini's van Saffier en Juup gebleven? Op onverklaarbare wijze zijn ze niet aangekomen in Spanje. Het zal nog even duren voor het tot ons doordringt dat ze zaten in onze ruitjestas, die eveneens verdwenen is. Bij ons vertrek uit Reims hadden we 'm nog (zie foto bij stukje 1). Nadat de meiden een paar dagen in hun onderbroek hebben gezwommen, geven we het op - we hadden nog flauwe hoop dat ze zomaar ergens uit een geheim plekje in de auto zouden rollen. Er worden nieuwe bikini's aangeschaft. Maar we blijven onze hoofden nog dagen breken met het bedenken wat er allemaal nog meer in de tas zat (die er flink vol uitziet op de foto) en wat er met de tas gebeurd kan zijn...